Derler ya yolun hep bir planı vardır diye. 3 Ağustos 2010’da memleketten ayrılırken annemle vedalaştığımda ona neden söylediğimi bilmez bir şekilde; “Dünyanın en uzak köşesine gidiyorum ve ne zaman dönerim bilinmez, sakın öleyim deme!” demiştim. Annemin gözlerinin dolmasına sebep olan cümleyi neden söylemiş olduğum geriye dönüp baktığımda anlaşılıyor.
Aslında seyahatim gidip bir dünya turu yapıp da geleyim düşüncesiyle başlamadı. Ben dünya turuna değil de İngilizce öğrenmeye yola çıkmıştım. Ancak bu gidişimin keşiflerle dolu bir 685 günlük bir geziye dönüşeceğini bilmiyordum.
Nasıl Sırtçantalı Oldum
Dedim ya yolun hep bir planı vardır diye, yolda kendiliğinden gezgin oluverdim. Her ne kadar ben kendime gezgin lakabını vermeyi pek sevmesemde, herkes bana öyle diyince bende böyle kabullenmeye başladım. Gezgin olmak bir sonuçtu, amaç değildi.
İlk durağım Tayland‘ın Bangkok ve sonrasında Pattaya şehirleri oldu. İnternetten yaptığım yazışmalarla orada kendime bir İngilizce hocası ayarlamıştım. 1 Ay kaldığım Pattaya’da 20 gün boyunca düzenli olarak hocamla buluşup Yeni Zelanda öncesi hazırlık olsun diye pratik yapıyordum. Sonrasında yaklaşık 7 ay süren Yeni Zelanda macerası başlamıştı.
Gerçek anlamda backpacking yani sırt çantalı tarzında seyahatle burada tanıştım. Öncesindeki 5 aylık Türkiye gezimde de sırt çantalıydım ama sırt çantalı kültürü hakkında bu kadar bilgi ve deneyimim hiç olmamıştı. Christmas döneminde okulun 3 haftalık tatile girmesi nedeniyle ben ek olarak 1 hafta daha izin alıp Japon okul arkadaşım Mitsumi ile Yeni Zelanda yollarına düştüm. İşte ne olduysa o yollarda oldu.
28 günlük gezim tüm hayat felsefemi ve dolayısı ile hayatımın akışını değiştirdi. Hostellerle ilk defa tanışmam, yaptığım baştan çıkarıcı aktiviteler, şahane manzaralar arasında süren uzun otobüs yolculukları, dünyanın farklı ülkelerinden gezginlerle hosteldeki sıcak sohbetler, ilk couchsurfing deneyimi gibi gezimde öğrendiğim şeyler ufkumu açmıştı. Nasıl daha ekonomik ve sürdürülebilir bir seyahat yapabileceğimi bu seyahatimde keşfettim.
Sırt çantamla neredeyse 1 ay süren Yeni Zelanda turundan döner dönmez Auckland’ın göbeğinde deniz manzaralı odamı terk edip, 2 okul arkadaşımın kaldığı küçücük dairenin bir köşesine taşındım.
Ödediğim kira önceki bir önceki odamın fiyatının dörtte biri oranındaydı. İnternetten ikinci el Katmandu marka şişme bir yatak aldım. Türkiye’den gelen bir arkadaşımla da İzmir’deki uyku tulumumu getirttim. Artık sadece 2 metrekare bir alanda yaşar olmuştum.
Auckland’da çok sayıda bulunan turizm acentelerini tek tek gezip sattıkları turlarla ilgili kitapçıkları topladım. Her bir kitapta acentenin sattığı turların rotaları, görülecek yerler, kalınacak yerlerle ilgili bilgiler vardı. Haritaları oldum olası severdim ama üzerinde rotaların olduğu haritalarla ilk defa bu kitaplarla tanıştım. Henüz Lonely Planet bile nedir bilmiyordum. Yine internetten ikinci el sırt çantamı da satın aldım.
Bir yandan yeni Zelanda’da bitecek dil okulu sonrasında business management okuyup ülkede kalsam mı diye düşünürken, bir yandan da gezi blogları, internetten indirdiğim Lonely Planet pdf dosyaları ile acentelerden topladığım ülke tanıtım kitaplarını okuyordum.
Öyle ki okullarla sıkı pazarlıklar yapıp güzel fiyatlar alıp artık ülkeye yerleşmeye doğru giderken birden fikrimi değiştirip elimdeki Auckland-Bangkok biletini iade edip Truman Show‘daki Jim Carrey’nin hep gitmek istediği ülkeye, Fiji’ye uçak biletimi aldım.
Hayatımda almış olduğum en doğru karar olduğunu biliyordum. Kısa bir süre sonra Fiji yerlileriyle Kava içip, binlerce rengarenk balığın ve mercanların arasında yüzüp, hayatımın en güzel gün batımlarını izliyordum.
Yolda olmak güzel şey, keyifli şey! Hep yolda olacağım, yazacağım ve paylaşacağım. Hikayelerin peşinde düşeceğim, sokaklarda kaybolacağım, fotoğraflayacağım, biriktireceğim ve yazacağım. Bu benim ne işim ne de hobim. Bu benim yaşam tarzım.
Sırt Çantalı Seyahat
Sırtçantalı seyahat üzerine World Wide Traveller Dergisinin benle yaptığı röportajı buraya eklemeyi uygun buldum.
Ülke gezmek ‘gezgin’ olmak için yeterli mi?
Ülkemizde “gezgin olmak” kavramı sırt çantasını kapıp, daha çok düşük bütçeyle oraya buraya sık giden ve sürekli gözü yolda olana deniyor. Bu noktada yabancıların Budget Traveller dedikleri sınıfta seyahat edenler daha çok anlaşılıyor.
Oysa gezgin kelimesinin arkasındaki felsefe önemli; bana göre o da keşfetme dürtüsüdür. Yani sizi yola çıkaran şey çok sayıda ülke gezmek, çok şehir görmek değil; merak etmek, seyahat ederek öğrenme açlığını gidermek, yeni şeyler öğrenmek, yepyeni deneyimlerin içerisinde olmaktır. Bu tür yaklaşım ile yola düşenler çok şey deneyimleyip öğreniyor, yeni arkadaşlıklar ediniyor, ön yargıları geride bırakıyor.
Tek bir tip seyahat tarzı ile yetinmemek, farklı seyahat deneyimlerini de yaşayıp paylaşmak benim tarzım. İşte bu yüzden ben kendimin gezgin olarak tanımlanmasını pek de tercih etmiyorum.
Evet aynı zamanda bir gezginim, ancak seyahatın her türlüsünü deneyimlemeyi seviyorum. Yani Bussiness Class da uçabilirim, Akdeniz’de bir cruise gemisiyle de seyahat edebilirim veya Avrupa’nın ünlü bir otelinde de konaklayabilirim. Diğer yandan Endonezya’da plajda uyumuşluğum da vardır, Borneo’da çadırda kalmışlığım, otostop yaptığım da, aile yanına misafir olduğumu da sık sık görebilirsiniz.
Eğer seyahat etmeniz, farklı kültürlerle tanışmanız sizi daha iyi, daha bilgili, daha entelektüel, daha paylaşımcı yapmıyorsa bir şeyler eksik demektir.
Neden sırt çantası?
Çoğunlukla tercihim sırt çantası. Daha dün 17 gün süren Kapadokya, Ankara, Safranbolu ve Fethiye gezimden döndüm. 2 adet küçük sırt çantası taşıyorum. Biri sürekli taşıdığım 20 litrelik Karrimor 20LT ve bunda daha çok günlük eşyalarım, laptop, kameram, pasaport, şarj cihazlarım ve hardisklerim yer alıyor.
Karrimor 40 LT olan çantamda ise çok az kıyafet ve giysim var. Çoğu insan 1 haftalık seyahate kocaman bavullarla çıkıyor. Götürdüğü kıyafetin yarısını da giyinmeden getiriyor. Oysa seyahat ederken kendisi olmalı insan; saçın hali, kıyafet uyumu çok da önemsenmeden keşfetmeye odaklanmalı diye düşünüyorum.
Sırt çantası aslında felsefi olarak daha az şeye sahip olup daha bağımsız olmanın da sembolü. Gittiğiniz yere yerleşmesi ve sonrasında oradan başka yere geçerken de toparlanması kolay, zira az eşya taşıyorsunuz. Bu sizin hareket alanınızı genişletiyor. Uçağa bindiğinizde bagaj beklemek durumunda kalmıyorsunuz. elleriniz de özgür kalıyor.
Çok okuyan mı bilir çok gezen mi? Tek kelimeyle neden?
Elbette ki çok okuyan bilir! Öyle olmasaydı çocukluğumuzdan itibaren bizi okula değil de seyahat etmeye gönderirlerdi değil mi 🙂 Hep okula gittiğimize göre en çok okuyan bilir (!).
Ancak “çok okumanın” hayatı, insanı ve hatta dünyayı değiştirmesi için, okuduğunuzu, öğrendiğinizi deneyimleniz ve bizzat yaşamanız gerekiyor. İşte o zaman okuduklarınız bir işe yarıyor.
Okuduğumuz kitapları veya yazıları, işte merak eden, araştıran, soran ve deneyimleyip fikirlerini kaleme dökenler yaratıyor. Çok okuyanın yazdığı kitabı okumaktansa, çok gezenin yazdığı kitabı okumayı tercih ederim. Çünkü çok gezen bana ilham verebilir.
Seyahat, para harcayarak sizi zenginleştiren ve öğreten en güzel ve en eğlenceli şey. Ben okumaktan çok seyahat ederek öğrenmeyi seviyorum. En iyisi hem okumak hem de seyahat etmek. İşte o zaman en çok bilen kişilerden biri olursunuz muhtemelen.
Bir seyahatin olmazsa olmazı nedir?
Seyahat çok kişiseldir aslında. Bu nedenle sınırlarını koymak veya tarzı oluşturup insanları buna uymaya davet etmek bana pek de akılcı gelmiyor.
Örneğin kimimiz için seyahatin olmazsa olmazı UNESCO Dünya Mirası Listesi’ndeki yerleri görmeyi ve müzelerdir, oysa kimisi için böylesi yerler br cazibe noktası değildir. Onun yerine kimimiz gider şehrin sokaklarında kaybolur, rastgele yürür ve bundan daha çok keyif alır. Kimimiz alışveriş yapmayı, dükkan dükkan dolaşıp, en iyi lezzetleri en iyi restoranlarda deneyimlemeyi severiz. Bunun iyisi veya kötüsü de yoktur.
Seyahatin varsa olmazsa olmazı o da merak etmek ve keşfetmektir. Asıl önemlisi ise edinilen yeni deneyim ve bilginin başkaları ile paylaşılmasıdır. İşte o zaman bir değişim ve dönüşüm sağlarsınız bir toplumda. Hem anlattıkça veya yazdıkça bilgileri kalıcı bir şeye dönüştürüyorsunuz. Nasıl gezerseniz gezin, ama mutlaka edindiğiniz tecrübeyi sevdiklerinize anlatın veya yazın derim ben sohbetlerimde.
Sizi en çok etkileyen üç yer?
Bu bana çok sık sorulan ancak cevap veremediğim, cevap verdiğimde de diğer bazı ülke veya yerlere haksızlık ettiğim düşündüğüm bir soru. Ben gittiğim her yerden kolay etkilenen biriyim. Üzerimde zaman baskısı olmadığından, daha stressiz ve daha bağımsızım.
Bu nedenle şehirlerin bilinmeyen yerlerini keşfetmeye daha çok vaktim oluyor. Kimisine asla gidilmemeli dediği şehirleri ben sevebiliyorum. Hatta geçmişte az vakit geçirdiğim ve hoşlanmadığım şehirleri daha sonraki seyahatlerimde farklı yüzlerini keşfedince sevebiliyorum. Manila buna en iyi örnektir.
Manila’nın sadece karanlık ve güvensiz hissettiren şehirlerinde kısa vakit geçirirseniz bu şehre karşı soğuk olmanız normaldir. Oysa her şehrin mutlaka farklı yüzü vardır, bunu keşfetmeyi engelleyen şey ise zaman ve daha da çok öncesinde oluşan kafamızdaki önyargılar.
Filipinler’in Palawan Adası’ndaki El Nido; Avustralya’nın Tazmanya Adası ve Avusturya’daki Salzburg ve çevresi en sevdiğim yerler. Bunlara ülke olarak İran, Endonezya ve Yeni Zelanda’yı da eklemek isterim.
Backpacker olayında Avrupa’nın çok gerisindeyiz. Neden?
Aslında yukarıda yazdığım satır aralarında kısmen cevap verdim. Biz genellikle önyargılı olduğumuzudan, zamanımız olmadığından, çevremizde sırt çantalı seyahati basite aldığımızdan biraz Backpacker seyahat tarzına yakın değiliz. Kaldı ki anne ve babadan yana da böyle bir miras yok. Bugün bir Avustralya ve Yeni Zelanda’da her doğan çocuk backpacker olarak doğuyor.
Ciddiyim, bugün CEO düzeyinde veya milyon liralık serveti olan insanları bu ülkelerde çadırıyla veya sırt çantasıyla gezerken görebiliyorsunuz. Doğaya ait olmak ve doğanın kalbinde olmak valizle ne yazık ki pek örtüşmüyor biraz. Özgür olmanız, hafif olmanız olayın özünde yatıyor.
Avustralya’daki hostellerde çok sayıda 18 yaş ve civarında gençlerle tanıştım. Aileleri lise sonrasında, uçak biletini alıp, ceplerine de az miktar para koyup Avustralya, Kanada, Yeni Zelanda, Amerika gibi ülkelere gönderiyor çocukları. Burada çocuklar hem hayatı öğreniyor, hem para kazanıyor, hem de İngilizce öğreniyor. Daha deneyimli, hayatı ve kendisini keşfetmiş daha özgüvenli olursak bu insanlar ülkesine geri dönüyor ve hangi mesleği seçeceğine karar veriyorlar.
Oysaki bizler öyle güvensiz insanlarız ki, çocukları değil böyle okyanus ötesine, çarşı pazara gönderirken bile denetliyor, baskı kuruyor, sınırlar çiziyoruz. Bu nedenle özgür birey yetişemiyor.
Konfor sınırımız dar kaldığı için hostellerde başkalarıyla ortak oda paylaşmayı veya ortak banyo kullanmayı pek de kabul edemiyoruz. Keşfetme dürtüsü baskın geldiğinde bunların hepsini adım adım aşıyorsunuz. Bu da genellikle gelip paraya sıkışıyor zihnimizde ve çıkmaza giriyoruz.
Oysa seyahat etmek sanıldığından daha kolay, güvenli ve ekonomik. Gereken şey araştırmak, okumak ve uygulamak sadece. Esnek olmamız gerekiyor.
İlk defa sırt çantasıyla seyahat edecek birine öneriniz nedir?
Geçmişte adım adım bu konuda yazılar yazıyordum, şimdilerde bu konuda yazmalı mıyım diye çok da emin değilim. Çünkü görüyorum ki ihtiyacımız olan tek şey cesaret. Benim anlatacaklarım sadece bilgidir, ama bilgi yola çıkmaya yetmez. Bunun için ilham almak gerekir her şeyden önce.
Seyahat blogları bugün aradığımız bilgiyi bize sağlıyor, hatta bir çok blogger arkadaşım ilham verme noktasında da çok istekliler. Bu yüzden Seyahat Kaynakları sayfasını oluşturarak Türkiye’nin en iyi seyahat siteleri ve bloglarını, beğendiklerimi listeledim.
Bu sayfada seyahat etmek isteyen birine bilgi olacak tüm kaynaklara giden bir kapı var aslında. Önerim okumaları, araştırmaları, sormaları, bloggerlere mail atıp akıllara takılan sorulara cevap bulmaları ve yola düşmeleri. Gerisi zaten kendiliğinden geliyor.
Seyahatlerinizde olmazsa olmanız nedir?
Olmazsa olmazım yok, çünkü oldukça rahat biriyim. Spontane davranmayı çok severim. Barcelona’ya gidip de kendimi 5 saat sokaklarda rastgele yürürken bulabiliyorum. Ünlü mimari şah eserler ve herkesin görmesi gereken yerlerden uzakta, sadece geziyor ve şehri hissediyor olduğum çok olmuştur.
Fotoğraf ve video çekmeyi seviyorum. Ancak bazen bunları çantamdan hiç çıkarmadan şehri veya anı yaşamak istediğim de olur. Ruhumu beslemeyi seviyorum. Şehrin kişiliğini hissetmek için insanlara yaklaşmayı, yerel insanlarla sohbet etmeyi seviyorum.
Fotoğraf çekmek, video çekmek, sokakları gezmek, yerel insanlarla tanışmak hatta onlara misafir olup onların kültürlerine yaklaşmak, tarihi ve kültürel değerleri olan yerleri ziyaret etmek tercihim. Bir blogger olduğum için bu seyahat tarzımı etkiliyor. https://yoldaolmak.com içerikleri, tamamen benim gezip gördüğüm yerlere ve deneyimlerime göre oluşuyor. Bu nedenle fotoğraflamak, videoları çekmek ve deneyimleri yazıya dökmek için bilgilere ihtiyaç duyuyorum. En önemlisi de gezip gördüğüm yerlerin duygularıma dokunması için ona yakın olmam gerekiyor.
Sırt çantalıların kendilerini ait hissettikleri bir mekan var mıdır?
Yol ve yolda olmak sırt çantalı seyahatin özünde yatan şey. Hostel nedir sırt çantalıların en gözde mekanı aslında. Burada kendileri gibi merakları peşinde olan insanlarla tanışma ve arkadaş olma fırsatı yakalıyorlar. couchsurfing.org, helpx.net gibi siteler yine gezginleri birleştiren bir çatı.
Ülkemizde ne yazık ki henüz gezginleri bir çatı altında toplayıp birlikte güzel şeylere imza atan bir oluşum ne yazık ki yok. Bu rolü üstlendiğini söyleyenlere baktığımızda dahi bir kaç sosyal medya paylaşımından ötesini göremiyoruz. Çünkü birçok kişi mevcut hayatını ve işini yaparken, kalan zaman üretim ve insanlara yardımcı olmaya yetmiyor.
Burada asıl görev üniversitelere ve sivil toplum örgütlerine düşüyor. Gelecekte seyahat etmeyi sevenleri tek açtı altında toplayacak, üretip, deneyimlerini paylaşamaları için organizasyonların olacağım bir şeyler düşünüyorum.
Çok yer gezip görmek tutkusu yanında; gezginlerin bana göre diğer bir sorumluluğu, edindiği deneyimlerle gençlerin elinden tutup onlara yol gösterme görevidir. Paylaşarak ilerleyebiliriz ve birlikte daha iyi işler başarabiliriz.
Benim yaşamak istedigim hayati yaşıyorsunuz. Düşünmesi bile heyecanlandiriyor beni!
BEN 01,03,1947 İSTANBUL DOGUMLU SPORTMEN BİR İNSANIM MALİ MÜŞAVİRİM TÜM ARKADAŞLARIM BENİ 55 YASINDA GÖSTERİYORSUN DİYE BÖBÜRLENDİRİRLER EŞİM 3,5 YIL ÖNCE VEFAT ETTİ BEN YALNIZ YAŞIYORUM SİLİVRİ İSTANBULDA BAHÇELİ BİR YAZLIĞIM VAR TAM BİR AMERİKAN EVİ HAFTADA İKİ GÜN ÇALIŞIYORUM KADIKÖYDE KIŞLIK EVİM VAR 2 KIZIM 3 TORUNUM VAR KIZLARIM 44 VE 41 YAŞINDA TURUNLARIM 2 KIZ İKİZ 13 ERKEK TORUNUM 9 YASINDA BÜYÜK KIZIM FRANSIZ SİRKETİNDE EXECUTUVE ASİSTANCE KÜÇÜK KIZIM BANKACI BEN ÇOK SPORTMEN ,MÜZİK,RESİM ,AHŞAP İŞLERİ
HOBİLERİ OLAN TABİAT DÜŞKÜNÜ BİR İNSANIM.SEYAHAT ETMEYİ ÇOK SEVİYORUM DEĞİŞİK İNSAN VE YERLER GÖRMEK BENİ MUTLU EDİYOR.BELIK BURCUNDAYIM.SABIRLI SEVGİ DOLU BİRİYİM.
GEZDİĞİM ÜLKELER RUSYA MOSKOVA KİEV ST PETERSBURG TUNUS
HAMMAMED YUNANİSTANDIR.EVİMDE MİSAFİR AGIRLAMAYI VE BENDE YABANCI DOSTLAR EDİNİP EVLERİNDE KALMAYI İSTERİM.
MERAK ETTİĞİM YERLER İSPANYA FİNLANDİYA POLONYA ÇİN VE İTALYADIR.BU SİTEDE ÜYE OLUP BİR ŞEYLER YAPMAK İSTERİM.
Yurtdışında dil kurslarına gittiniz mi? Yoksa kitaptan veya kısa süreli kursla temel grammer kalıplarını öğrenip bol bol pratik yaparak mı öğrendiniz?
Yurtdışına çıkış sebebim İngilizce öğrenmekti. Bu yüzden Yeni Zelanda’da 24 haftalık bir kurs aldım. Kurstan önce İngilizcemin pek iyi olduğu söylenemez, aynı şekilde kursu bitirdikten sonra da çok iyi değildi. İngilizceyi yollarda diğer gezginlerle tanışarak, sohbet ederek okulda öğrendiğimden daha çok geliştirdiğimi söyleyebilirim.
Okulda size verilene günde 2 saat gramer ve 2 saat writing kursuyla öğrenmek mümkün değil. İngilizce öğrenmenin en güzel yolu ana dilin İngilizce olduğu ülkelerde gezmek veya çalışmak. 3 Ay avustralya’da kalmış ve HelpX aktiviteleri ve Couchsurfing ile pratik yapma fırsatı bulmuştum.
Kemal abi selam, ben İngilizce olmadan gezi de çok sıkıntı çeker miyim ve chouchsurfing nasıl kullanılabilirim? Yardım edersen sevinirim abi.
İngizlice bilirsen hayatın daha kolaylaşır, ancak bilmiyorsan da bu gezemezsin demek değil. Sıkıntı çek tabi biraz, bu sayede en azından İngilizceni geliştirmiş olursun. Gezdiğinde göreceksin ki, hiç İngilizce bilmeden dünyayı gezen ne kadar çok kişi var. Couchsurfing için şu yazılara bak istersen:
https://yoldaolmak.com/couchsurfing-nedir.html
https://yoldaolmak.com/couchsurfing-deneyimi.html
Sizi yeni gordum ve takip etmeye basladim. Burada (Ingiltere de ve tum batida) genelde sirt cantasini kapip dunya turuna cikanlar ya liseyi ya universiteyi bitiren yirmili yaslardaki gencler. 40 li yaslarda oldugunuzu yazmistiniz. Sizin yaslarda ve hatta dahada yasli kimseler var miydi bu sekilde seyahat eden? Garip karsilandiginiz oldumu yastan dolayi? Seyahat benimde tutkum ama en uzunu 4 ay kadar campervan ile Güney Avrupa (Fransa, Ispanya, Portekiz), 7 hafta USA ve Canada 1 ay uzak dogu ile sayisiz kereler Avrupa. Hepsi sirt cantali ve bagimsiz seyahatler, tur ile degil.
Benim de artik istegim dahada uzun o yirmili yaslardaki genclerin yaptigi gibi seyahat etmek. Acaba bu yasta (sizden buyugum) acayip mi karsilanir diye korkuyorum biraz?
İstediğin ülkede, istediğin hostelde kalabilirsin. Kimse yaşından dolayı yadırgamaz, hatta taktir ederler. Korkacak, çekinecek bir şey yok. Sırt çantalı seyahatin yaşı yok. Gençler böyle seyahat ediyor, çoğunlukla bütçeleri az. Ben böyle seyahat ediyorum, bütçeden dolayı değil, keyif aldığımdan dolayı. Bu cevabı da sana Güney Afrika’da bir hostelden yazıyorum.
Benden büyük çok sayıda çiftle dünyanın bir çok yerinde hostelde karşılaştım.
Gerçekten harika bir yazı. Bende kafamda belli ülkeler belirledim ve ölmeden bu ülkeleri görmek istiyorum. Buraları gördükten sonra kim bilir belki bende bir sırt çantalı olurum.
Eminimki bir çok insan sizin gibi sırt çantalı seyahat etmek isteyip korkuyor, işte bende onlardan biriyim .Kırklı yaşlarımın sonlarında yurt dışına çıkabildim,ilk durağım Hindistan oldu daha çook yolum var biliyorum…
Bende fotoğrafçılık okuyan bir ögrenciyim ve paylaşımlarınızı takip ediyorum. Şimdiden planlar yapıyorum, okulum seneye bitecek ve bittiğinde de benimde sırt çantam hazır olacak.
Bi sırt çantasıyla dünyayı gezmeye çıkmak nekadar büyük cesaret istiyor. Bu cesareti kendimde belki hiç bulamayacağım ama yine de bi yerlerden başlayıp muhtemelen başlangıç çin daha güvenilir bulduğum turları ercih ederek farklı coğrafyaları tanımayı çok istiyorum. Sizi özerenek takip ediyorym Kemal bey. Selamlar..